پشت پرده افراطی گری های مطبوعات تندرو

کاریکاتوریست فراری مطبوعات زنجیره ای در مصاحبه ای با رادیو زمانه- که با بودجه دولت هلند برای براندازی جمهوری اسلامی اداره می شود- بخشی از پشت پرده افراطی گری های مطبوعات تندرو در زمان اصلاحات و چهره واقعی حمایت کنندگان خارجی روزنامه نگاران و فعالان به اصطلاح حقوق بشر را افشا کرده است.
نیک آهنگ کوثر در این مصاحبه درباره روند انتشار کاریکاتورهای خود در مطبوعات زنجیره ای گفته است: «مثلاً آن کاریکاتوری که دردسرساز شد اگر یک نوشته کوچک کنار آن وجود نداشت (استاد ...) که در حقیقت چیزی بود که مدیرمسئول نشریه از میان 8-7 گزینه آن را انتخاب کرد من جوابگوی آن نبودم. آنها سعی کردند هرگونه مسئولیتی را در قبال آن نوشته از خودشان رفع کنند و گفتند ما اصلاً چیز دیگری خواندیم، چون برایمان فکس شده بود به کیش نتوانستیم آن را بخوانیم و موافقت کردیم نهایتاً کسی که مسئول شناخته شد و خرابکار، کاریکاتوریست بود البته مطابق قانون مطبوعات آن زمان، من مسئولیتی نداشتم.»
وی ادامه داد: « ما متاسفانه در روزنامه نگاری ایرانی، عملاً خیلی حزبی برخورد می کنیم، خیلی گروهی... ما در روزنامه نگاری داخل ایران به نحو ناخواسته عملاً مبلغ اصلاح طلب ها، حزب مشارکت، کارگزاران، همبستگی یا دیگر احزاب شده بودیم».
وی در پاسخ به سوال رادیو زمانه که از او پرسیده آیا در کانادا توانسته است کارش را راحت پیدا کند گفت:«نه، من اینجا تقریباً یک سال و خرده ای کارگر بودم! در یک خشک شویی کار می کردم. کارهای مختلفی برای امرار معاش می کردم و خیلی راحت نبود. زخم زبان فراوان شنیدم از خیلی از هم وطن هایی که اینجا انگار خوششان می آید ببینند یک نفری که قبلاً ممکن است در داخل کشور به هر صورت به عنوان یک روزنامه نگار، صاحب موقعیت و اعتباری بوده، این جا در حال خرد شدن است و این برای من خیلی سنگین بود در بعضی مواقع. گاهی وقت ها ما انگار خودستیزی داریم. یا مثلاً کار به آدم پیشنهاد می کردند نهایتاً می دیدی پولی در آن نیست؛ این موضوع خیلی تجربه تلخی بود. ایرانی هایی که در محیط های حتی آکادمیک دارندکار می کنند.»
وی در مورد ادعای حمایتی که زیرعنوان حقوق بشر از روزنامه نگاران فراری می شود گفت: «خیلی از انجمن هایی که حالا تحت عنوان حامی روزنامه نگاری یا فعالان حقوق بشری با آنها برخورد داریم انگار تا یک جایی مسئولیت دارند. فکر نمی کنند که شما ممکن است وقتی آمدید اینجا احتیاج به زندگی کردن دارید. عملاً تا یک جایی از شما حمایت می کنند ولی از یک جایی به بعد شما در یک صحرای برهوت منجمد رها می شوید.» منبع:http://www.irdc.ir/news.asp?id=3012